теҙеп ҡуйылған этажерка, абажурлы лампа, ҙур булмаған өҫ тәл тора ине; Россия менән Финляндияла кәрәсин лампаһы; Швейцарияла, Францияла, Англияла — электр лампаһы яна торғайны.
Владимир Ильич ҡар кеүек ап-аҡ простыня ябылған кара уатты ҡулы менән ҡапшап ҡараны.
Анна Михайловна, был хәрәкәтте үҙенсә аңлап: — Ҡатымы әллә? Яҫтыҡ һалайыҡмы? — тине.
Владимир Ильич ҡысҡырып көлөп ебәрҙе. Ул бит үҙенең бынан алдағы утыҙ ике төнөн дә тәүҙә Емельяновтарҙың һа райында, аҙаҡ болонда ҡыуышта, бесән өҫтөндә, йоҡланы.
— Урын бынамын тигән! Бүлмә лә иҫ киткес һәйбәт! — тине ул.
Анна Михайловна йылмайып ҡунаҡҡа ҡараны ла, фәҡир генә ошо бүлмәнең ниндәй матурлығын күрҙе икән тип ғәжәп ләнеп ҡуйҙы, ул был кешенең арманһыҙ булып арыуын, тал- сығыуын, уға яҡшылап ял итергә кәрәклеген әсә күңеле менән тойҙо.
— Тыныс йоҡо һеҙгә, — тине лә Анна Михайловна ишек те ябып сығып китте.
Владимир Ильич яҙыу өҫтәле эргәһенә килде.
Буялмаған ябай өҫтәл уға цивилизация мөғжизәһе кеүек булып күренде, етмәһә өҫтәлдә лампа янып ултыра, өҫтәл эр гәһендә ултырғыс та бар. Был бик һәйбәт ҡоролма, ысын ултырғысҡа ултырып, ул яҙыр ҙа яҙыр инде. Шыма итеп йышылып, дүрт аяҡ өҫтөнә беркетеп ҡуйылған таҡтаның нин дәй яйлы нәмә икәнен ул әле генә белгәндер, моғайын, ә бит өҫтәл өҫтөнә яҙыуҙарыңды, газеталарыңды иркенләп теҙеп һа лырға мөмкин, ҡағыҙҙарҙы ел туҙҙырмай, ләғнәт төшкөрө се рәкәйҙәр ҙә безелдәп талап йонсотмайҙар, тәбәнәк төпһәгә ултырып яҙғанда, аяҡтар ойой торғайны, ә хәҙер улай булма ясаҡ.
Өҫтәл урынына тәбәнәк ҡытыршы тумрау ҡуйып, миләш ағасы төбөндәге «йәшел кабинеттә» бер ай эшләгәндән һуң* уның тиҙерәк ысын өҫтәл эргәһенә ултырып яҙғыһы килде.
...Йоҡонан уны ҡояш уятты. Ҡояштың яҡты нур шәлкем дәре, ҡуйы ҡайын япраҡтары араһынан үтеп, бәләкәй генә тәҙрәнән килеп ингән дә иҙәнгә, стеналарға йәйкә кеүек аҡ таптар һипкән.
Владимир Ильич, карауаттан һикереп тороп, париген бар маҡтары менән сикәһенә ҡыҫҡылап алды ла, һалҡынса таҡта иҙән буйлап тәҙрә эргәһенә югерә-атлап килде, тирләгән тәҙрәне һөрттө һәм тышҡа ҡарап һоҡланыуҙан хайран ҡалды : тирәһендә мөһабәт ҡайындар һәм шыршылар ботаҡтарын 3 Заказ 241 65
Владимир Ильич ҡар кеүек ап-аҡ простыня ябылған кара уатты ҡулы менән ҡапшап ҡараны.
Анна Михайловна, был хәрәкәтте үҙенсә аңлап: — Ҡатымы әллә? Яҫтыҡ һалайыҡмы? — тине.
Владимир Ильич ҡысҡырып көлөп ебәрҙе. Ул бит үҙенең бынан алдағы утыҙ ике төнөн дә тәүҙә Емельяновтарҙың һа райында, аҙаҡ болонда ҡыуышта, бесән өҫтөндә, йоҡланы.
— Урын бынамын тигән! Бүлмә лә иҫ киткес һәйбәт! — тине ул.
Анна Михайловна йылмайып ҡунаҡҡа ҡараны ла, фәҡир генә ошо бүлмәнең ниндәй матурлығын күрҙе икән тип ғәжәп ләнеп ҡуйҙы, ул был кешенең арманһыҙ булып арыуын, тал- сығыуын, уға яҡшылап ял итергә кәрәклеген әсә күңеле менән тойҙо.
— Тыныс йоҡо һеҙгә, — тине лә Анна Михайловна ишек те ябып сығып китте.
Владимир Ильич яҙыу өҫтәле эргәһенә килде.
Буялмаған ябай өҫтәл уға цивилизация мөғжизәһе кеүек булып күренде, етмәһә өҫтәлдә лампа янып ултыра, өҫтәл эр гәһендә ултырғыс та бар. Был бик һәйбәт ҡоролма, ысын ултырғысҡа ултырып, ул яҙыр ҙа яҙыр инде. Шыма итеп йышылып, дүрт аяҡ өҫтөнә беркетеп ҡуйылған таҡтаның нин дәй яйлы нәмә икәнен ул әле генә белгәндер, моғайын, ә бит өҫтәл өҫтөнә яҙыуҙарыңды, газеталарыңды иркенләп теҙеп һа лырға мөмкин, ҡағыҙҙарҙы ел туҙҙырмай, ләғнәт төшкөрө се рәкәйҙәр ҙә безелдәп талап йонсотмайҙар, тәбәнәк төпһәгә ултырып яҙғанда, аяҡтар ойой торғайны, ә хәҙер улай булма ясаҡ.
Өҫтәл урынына тәбәнәк ҡытыршы тумрау ҡуйып, миләш ағасы төбөндәге «йәшел кабинеттә» бер ай эшләгәндән һуң* уның тиҙерәк ысын өҫтәл эргәһенә ултырып яҙғыһы килде.
...Йоҡонан уны ҡояш уятты. Ҡояштың яҡты нур шәлкем дәре, ҡуйы ҡайын япраҡтары араһынан үтеп, бәләкәй генә тәҙрәнән килеп ингән дә иҙәнгә, стеналарға йәйкә кеүек аҡ таптар һипкән.
Владимир Ильич, карауаттан һикереп тороп, париген бар маҡтары менән сикәһенә ҡыҫҡылап алды ла, һалҡынса таҡта иҙән буйлап тәҙрә эргәһенә югерә-атлап килде, тирләгән тәҙрәне һөрттө һәм тышҡа ҡарап һоҡланыуҙан хайран ҡалды : тирәһендә мөһабәт ҡайындар һәм шыршылар ботаҡтарын 3 Заказ 241 65
