Зоя Воскресенская - Тәүге иртә. Тәрж. Маһиҙә Игебаева. - Өфө, 1978. - 168 бит. Страница 36.

— Бына шунда барып еттек, бикле вагон эсендә ултырам һәм үҙемдең ҡулға алыныуым тураһында нисек итеп Надеж- даға хәбәр итергә икән, тип баш ватам. Өйҙө тентеүҙәре мөмкин, Владимир Ильичтең ҡағыҙҙарын ышаныслыраҡ урынға йәшерергә белһә ине, тим...

— Мин былай ҙа ҡайҙа йәшерергә белдем инде, — тип ғо­ рурланып яуап ҡайтарҙы Надежда Кондратьевна. — Владимир Ильичтең пакете һарайҙа бер генә төн ҡунды, ә таң атыр- атмаҫтан уҡ мин уны ен үҙе лә эҙләп таба алмаҫлыҡ урынға йәшерҙем.

— Ә ен — мин булам инде, улайһа, — тип көлдө Николай Александрович. — Шулай итеп, бикле вагонда ултырам, үҙем, Владимир Ильич нисегерәк барып етте икән, тип хафаланам. Шул саҡта ғына вагон ишеге асылып китте, ишектән беҙҙең күрше унтер-офицер Смирнов ҡарап тора. «Кин ни эшләп бында килеп индең?» — тип һорай. «Үҙ теләгем менән түгел, әлбиттә, — тип яуап бирәм. — Мине ҡулға алдылар, ни өсөн икәнен белмәйем, артығыраҡ төшөрөп ташлағанмын, ахыры. Өйҙә ҡатыным хафалана торғандыр инде. Минең ҡулға алы­ ныуым тураһында уға зинһар өсөн әйтегеҙ инде», — тип үте­ нәм Смирновтан. Ә ул тирә-яғына ҡаранып алды ла: «Кин бар ҡайт та ҡулға алыныуың хаҡында уға үҙең һөйләп бир», — ти. «Нисек була инде у л ?» — тип һорайым. «Бына шулай. Үксәңде ялтырат!» Мин ялындырып торманым. Кике­ реп ергә төштөм дә өйгә табан һыпырттым. Ҡайттым да ка­ рауатҡа ҡоланым.

Надежда Кондратьевна шул арала сәй әҙерләне, ваза ме­ нән ҡыҙыл көртмәле вареньеһе килтереп ҡуйҙы.

— Юҡ, юҡ, рәхмәт, миңә тиҙерәк Питергә ҡайтырға һәм һеҙҙең һау-сәләмәт икәнлегегеҙҙе Владимир Ильичкә белде­ рергә кәрәк.

— Владимир Ильич миңә асыуланалыр инде? — тип Нико­ лай Александрович Люлиҙән тағы ла бер тапҡыр һораны.

— Юҡ, ниңә асыуланһын, тик, бөтә ауырлыҡты үҙенә алды тип, һеҙҙең өсөн ныҡ борсола.

— Их, әгәр ҙә мин бөтә ауырлыҡты үҙемә ала алһам икән... — тип, башын сайҡап ҡуйҙы Николай Александрович.

Люли, хужалар менән хушлашып, ҡайтып китте, уның юл боролмаһына ышыҡланыуы булды, ихатаға Саша югереп ки­ леп инде. Ул ниңәлер бик ныҡ тулҡынланғайны.

— Әйҙә өйгә инәйек әле, атай. — Саша ҡуйынынан газета алды ла йәйеп һалды. — Уҡы, — тине ул.

Газетаның беренсе битендә үк эре хәрефтәр менән: «Ле­ ниндең йәшәгән урыны табылды», — тип яҙылғайны.

37
Закрыть