— Шулай ит һатып алдым да, Молоховец китабынан борщ бешереү теорияһын өйрәнеп, ит бешерергә тотондом, бына аш жайнап сыҡты, ҡараһам — ҡот осҡос хәл! — һурпа өҫтөнә бысраҡ турта ҡалҡып сыҡҡан. — Александра Михайловна ҡысҡырып, күңелле итеп көлөп ебәрҙе. — «Насар ит алған мын», — тип уйланым да, ҡыйбатлы иттәр һатыла торған урынға барып, аҙаҡҡы аҡсама йәнә ике ҡаҙаҡ һәйбәт ит һа тып алып ҡайттым. Итте тағы бешерә башланым, йәнә шул уҡ хәл — һурпа ҡайнап сығыуы булды, өҫтө турта менән ҡапланды. Аҙаҡ бөтәһен дә түгергә тура килде. Владимир Ильичте сәй менән генә һыйланым, шунан бирле бер ҡасан да борщ бешерергә тотонғаным юҡ.
Ә Феликс Эдмундович үҙенең Ильич менән күрешеү өсөн ҡыуышҡа барыуын, Владимир Ильичтең иҫ киткес шәп итеп «өс ҡатлы» балыҡ һурпаһы бешергәнен һөйләп алды.
— Владимир Ильич балыҡ һурпаһы бешерә беләме ни? — тип аптыраны Александра Михайловна. — Хәйер, ул бит Бол та буйынан. Унда бөтәһе лә балыҡ һурпаһы бешерә белә.
Каменев, өҫтәл артында ултырған көйөнсә, ваҡ ҡына итеп яҙылған ҡағыҙ биттәрен өҙлөкһөҙ аҡтара-аҡтара: — Ильичтең ниндәйерәк балыҡ һурпаһы бешереүенә бөгөн беҙ тағы ла бер тапҡыр шаһит булырбыҙ, — тип ҡуйҙы.
— Тик уны кемдәр генә ашар, — тине Троцкий үҙе ултыр ған мөйөштән, серле генә итеп.
— Кеҙ революцияға хеҙмәт итәһегеҙ, ә эш хәрәкәт итеүгә килеп етһә, ҡыуаҡ артына боҫаһығыҙ. Ильич хаҡлы, ҡорал лы восстаниене кисектерергә ярамай. — Яков Михайлович, үҙ фекерен айырып күрһәткән һымаҡ, ҡулы менән ҡырҡа хәрә кәт яһап ҡуйҙы.
— Мине үҙ фекеремдән дүндереү ифрат ҡыйын, — тип мығырҙанды Каменев, яҙыу яҙылған ҡағыҙҙарын ике ҡуллап бер өйөмгә тигеҙләп һала-һала, — бына бында бөтә фекерҙәр ҙә нигеҙләнгән, Лениндең кәрте ябыласаҡ.
Дзержинский көлөп ебәрҙе: — Миңә билдәле булыуынса, Ленин кәрт уйнарға ярат май, ул шахмат уйнарға әүәҫ һәм мин уның бөгөн һеҙгә шах та, мат та бирәсәгенә ышанам.
Мыҡты кәүҙәһенә, сөм-ҡара, ваҡ ҡына бөҙрәле ҡуйы сә сенә һис тә тап килмәгән нәҙек тауышлы Зиновьев уның һү ҙен бүлдерҙе: — Эйе, эйе, Ильич шәп шахматсы. Мин уның Ласкерҙе отоп, донъя чемпионы исемен яулап алырына ла ихлас кү ңелдән ышанам, ләкин революцияның яҙмышын таҡта өҫтөнә 133
Ә Феликс Эдмундович үҙенең Ильич менән күрешеү өсөн ҡыуышҡа барыуын, Владимир Ильичтең иҫ киткес шәп итеп «өс ҡатлы» балыҡ һурпаһы бешергәнен һөйләп алды.
— Владимир Ильич балыҡ һурпаһы бешерә беләме ни? — тип аптыраны Александра Михайловна. — Хәйер, ул бит Бол та буйынан. Унда бөтәһе лә балыҡ һурпаһы бешерә белә.
Каменев, өҫтәл артында ултырған көйөнсә, ваҡ ҡына итеп яҙылған ҡағыҙ биттәрен өҙлөкһөҙ аҡтара-аҡтара: — Ильичтең ниндәйерәк балыҡ һурпаһы бешереүенә бөгөн беҙ тағы ла бер тапҡыр шаһит булырбыҙ, — тип ҡуйҙы.
— Тик уны кемдәр генә ашар, — тине Троцкий үҙе ултыр ған мөйөштән, серле генә итеп.
— Кеҙ революцияға хеҙмәт итәһегеҙ, ә эш хәрәкәт итеүгә килеп етһә, ҡыуаҡ артына боҫаһығыҙ. Ильич хаҡлы, ҡорал лы восстаниене кисектерергә ярамай. — Яков Михайлович, үҙ фекерен айырып күрһәткән һымаҡ, ҡулы менән ҡырҡа хәрә кәт яһап ҡуйҙы.
— Мине үҙ фекеремдән дүндереү ифрат ҡыйын, — тип мығырҙанды Каменев, яҙыу яҙылған ҡағыҙҙарын ике ҡуллап бер өйөмгә тигеҙләп һала-һала, — бына бында бөтә фекерҙәр ҙә нигеҙләнгән, Лениндең кәрте ябыласаҡ.
Дзержинский көлөп ебәрҙе: — Миңә билдәле булыуынса, Ленин кәрт уйнарға ярат май, ул шахмат уйнарға әүәҫ һәм мин уның бөгөн һеҙгә шах та, мат та бирәсәгенә ышанам.
Мыҡты кәүҙәһенә, сөм-ҡара, ваҡ ҡына бөҙрәле ҡуйы сә сенә һис тә тап килмәгән нәҙек тауышлы Зиновьев уның һү ҙен бүлдерҙе: — Эйе, эйе, Ильич шәп шахматсы. Мин уның Ласкерҙе отоп, донъя чемпионы исемен яулап алырына ла ихлас кү ңелдән ышанам, ләкин революцияның яҙмышын таҡта өҫтөнә 133
