Аҙаҡ улар Ильичкә нисегерәк итеп һәм нимәләр хаҡында хәбәр итергә икәнен борсолоп тикшереп сыҡтылар. Ошо арала ғына булған ултырыш тураһында һөйләргәме-юҡмы икән...
Сентябрҙең бер кисендә Сестрорецк заводының ҡарт работ- ницаһы Агафья Атаманова, ҡулына сумка тотоп, ботаҡлы та яҡҡа таянып, Финляндия сиге аша үтеп бара ине. Сик бу йында торған офицер әйләндереп-әйләндереп уның паспортын, заводҡа инә торған пропускыһын тикшереп сыҡты, сумкаһы на күҙ һалды. Сумкалағы ҡанаттары бәйләнгән тауыҡ сәбәлә неп ҡытҡылданы.
— Ярай, инәй, уҙ әйҙә, — тине офицер, иренеп кенә.
Олилла станцияһында һалдаттар поезы ҡуҙғалып китергә генә тора ине. Таяҡ таянған ҡарсыҡ перрон буйлап атлай, сумкаһынан күҙҙәре тонған тауыҡ ҡарап бара.
Теплушка баҫҡысында торған һалдат: — Эй, инәй, һиңә берәй ергә барырға кәрәкме әллә? — тип ҡысҡырҙы.
— Эйе шул, балаҡай, Гельсингфорстың үҙенә тиклем ба рырға кәрәк ине миңә, — тип яуап ҡайтарҙы ҡатын.
— Улайһа, әйҙә беҙҙең менән, бир ҡулыңды! — тип ҡыс ҡырҙы һалдат.
«Инәй» теплушкаға ярайһы уҡ еңел генә күтәрелде. Был ҡатынға урын биреү өсөн, һалдаттар бер-береһенә һырығыбы- раҡ ултырҙылар. Сумкалағы тауыҡ ҡына үрһәләнде, мәгәр, ҡанаттарын бәйләгән бауҙан ысҡынырға хәленән килмәгәс, тиҙҙән ул да тынып ҡалды.
Поезд ҡуҙғалып китте. Станцияла һалдаттар котелоктары на ҡайнар һыу алып ингәйнеләр, ҡыҙыл көртмәле япрағы һа лып бешерелгән сәйҙе кружкаларға ҡойоп, биштәрҙәрен сисер гә керештеләр.
Ике ҡулы менән таяғына таянып, Надежда Константинов на йоҡомһорағанға һалышып, башын аҫҡа эйеп ултыра.
— Беҙҙең инәкәй ойоп та китте, — тине йәш һалдат, аҡрын ғына тауыш менән.
— Сәй тәҡдим итергә ине үҙенә, — тине икенсеһе, — юғи һә уның сәйнүге лә, кружкаһы ла юҡ.
— Уятма, йоҡлаһын әйҙә, алдағы станцияла беҙ уға яңы сәй әҙерләрбеҙ.
Тәмләп кетерҙәтеү тауыштары ишетелде, әйтерһең, һалдат тар үткер тештәре менән ҡаты арыш сохариен түгел, зәңгәр һыу рафинад кимерәләр ине.
— Әйтерлек тә түгел — батшалар аш ы; өсөнсө йыл бит 106
Сентябрҙең бер кисендә Сестрорецк заводының ҡарт работ- ницаһы Агафья Атаманова, ҡулына сумка тотоп, ботаҡлы та яҡҡа таянып, Финляндия сиге аша үтеп бара ине. Сик бу йында торған офицер әйләндереп-әйләндереп уның паспортын, заводҡа инә торған пропускыһын тикшереп сыҡты, сумкаһы на күҙ һалды. Сумкалағы ҡанаттары бәйләнгән тауыҡ сәбәлә неп ҡытҡылданы.
— Ярай, инәй, уҙ әйҙә, — тине офицер, иренеп кенә.
Олилла станцияһында һалдаттар поезы ҡуҙғалып китергә генә тора ине. Таяҡ таянған ҡарсыҡ перрон буйлап атлай, сумкаһынан күҙҙәре тонған тауыҡ ҡарап бара.
Теплушка баҫҡысында торған һалдат: — Эй, инәй, һиңә берәй ергә барырға кәрәкме әллә? — тип ҡысҡырҙы.
— Эйе шул, балаҡай, Гельсингфорстың үҙенә тиклем ба рырға кәрәк ине миңә, — тип яуап ҡайтарҙы ҡатын.
— Улайһа, әйҙә беҙҙең менән, бир ҡулыңды! — тип ҡыс ҡырҙы һалдат.
«Инәй» теплушкаға ярайһы уҡ еңел генә күтәрелде. Был ҡатынға урын биреү өсөн, һалдаттар бер-береһенә һырығыбы- раҡ ултырҙылар. Сумкалағы тауыҡ ҡына үрһәләнде, мәгәр, ҡанаттарын бәйләгән бауҙан ысҡынырға хәленән килмәгәс, тиҙҙән ул да тынып ҡалды.
Поезд ҡуҙғалып китте. Станцияла һалдаттар котелоктары на ҡайнар һыу алып ингәйнеләр, ҡыҙыл көртмәле япрағы һа лып бешерелгән сәйҙе кружкаларға ҡойоп, биштәрҙәрен сисер гә керештеләр.
Ике ҡулы менән таяғына таянып, Надежда Константинов на йоҡомһорағанға һалышып, башын аҫҡа эйеп ултыра.
— Беҙҙең инәкәй ойоп та китте, — тине йәш һалдат, аҡрын ғына тауыш менән.
— Сәй тәҡдим итергә ине үҙенә, — тине икенсеһе, — юғи һә уның сәйнүге лә, кружкаһы ла юҡ.
— Уятма, йоҡлаһын әйҙә, алдағы станцияла беҙ уға яңы сәй әҙерләрбеҙ.
Тәмләп кетерҙәтеү тауыштары ишетелде, әйтерһең, һалдат тар үткер тештәре менән ҡаты арыш сохариен түгел, зәңгәр һыу рафинад кимерәләр ине.
— Әйтерлек тә түгел — батшалар аш ы; өсөнсө йыл бит 106
