тауыш менән. — Был һеҙме, Марья Ивановна? Әйте геҙсе миңә...» һүҙемде дауам итергә минең хәлем юҡ ине; шунлыҡтан, туҡтаным. Савельич иркен һулап ебәрҙе. Уның шатлығы йөҙөнә сыҡты. «Иҫенә килде! Иҫенә килде! — тип ҡабатланы ул.— Раббым, һиңә шөкөр итәм! Әй, атаҡай, Петр Андреич! Ҡурҡыттың да һин мине! Әйтеүе генә еңел: бишенсе тәүлек бит!..» Марья Ивановна уның һүҙен бүлдерҙе. «Уның менән күп һөйләшмә, Савельич, — тине ул. — Хәлһеҙ әле ул». Марья Ивановна, ишекте аҡрын ғына ябып, сығып китте. Минең уйҙарым-тойғоларым айҡалды. Тимәк, мин комендант өйөндә ятам икән, Марья Ивановна минең яныма ингән булған. Мин Савельичкә бер нисә һорау бирергә теләнем, ләкин ҡарт башын ғына сай ҡаны һәм ҡолаҡтарын баҫты. Кәйефһеҙләнеп күҙемде йомдом һәм тиҙҙән йоҡоға киттем.
йоҡонан уянғас, Савельичте саҡырҙым һәм уның урынына ҡаршымда Марья Ивановнаны күрҙем; ул фәрештә тауышы һымаҡ тауыш менән иҫәнләште. Был минутта мине солғап алған татлы хисте һүҙ менән генә әйтеп аңлата алмайым. Уның ҡулын алып, татлы күҙ йәштәрем менән сылата-сылата ҡайнар итеп үптем. Маша ҡулын тартып алманы... һәм ҡапыл уның ирен дәре минең яңағыма тейҙе, мин уларҙың ҡайнар һәм саф үбеүен тойҙом. Бөтә тәнем буйлап ут югерҙе. «һөйөклө, яҡшы күңелле Марья Ивановна, — тинем мин уға, — минең ҡатыным бул, минең бәхетем өсөн риза бул». Ул иҫенә килде. «Алла хаҡына, тынысла нығыҙ, — тине ул, минән ҡулын тартып алып. — һеҙ ҙең хәлегеҙ ҡурҡыныс әле: яраның асылып китеүе бар. Минең өсөн булһа ла үҙегеҙҙе һаҡлағыҙ». Шул һүҙҙәр ҙе әйтте лә, мине сикһеҙ шатлыҡҡа иҫертеп, ул бүлмә нән сығып китте. Бәхет мине ҡанатландырҙы. Ул минеке буласаҡ! Ул мине һөйә! Был уй минең бөтә барлығымды, йәнем-тәнемде биләп алды.
Шунан һуң инде миңә сәғәт һайын яҡшыраҡ, еңе лерәк була башланы. Мине полк цырюльниге 1 дауа- 1 Ц ы р ю л ь н и к — парикмахер. Ул дәүерҙә ҡараңғы урын дарҙа врачтарҙың бурыстарын йыш ҡына парикмахерҙәр баш ҡара; улар ҡан ебәрә, һөлөк һала һәм башҡа шуның һымаҡ эш тәрҙе эшләй торған булғандар.
42
йоҡонан уянғас, Савельичте саҡырҙым һәм уның урынына ҡаршымда Марья Ивановнаны күрҙем; ул фәрештә тауышы һымаҡ тауыш менән иҫәнләште. Был минутта мине солғап алған татлы хисте һүҙ менән генә әйтеп аңлата алмайым. Уның ҡулын алып, татлы күҙ йәштәрем менән сылата-сылата ҡайнар итеп үптем. Маша ҡулын тартып алманы... һәм ҡапыл уның ирен дәре минең яңағыма тейҙе, мин уларҙың ҡайнар һәм саф үбеүен тойҙом. Бөтә тәнем буйлап ут югерҙе. «һөйөклө, яҡшы күңелле Марья Ивановна, — тинем мин уға, — минең ҡатыным бул, минең бәхетем өсөн риза бул». Ул иҫенә килде. «Алла хаҡына, тынысла нығыҙ, — тине ул, минән ҡулын тартып алып. — һеҙ ҙең хәлегеҙ ҡурҡыныс әле: яраның асылып китеүе бар. Минең өсөн булһа ла үҙегеҙҙе һаҡлағыҙ». Шул һүҙҙәр ҙе әйтте лә, мине сикһеҙ шатлыҡҡа иҫертеп, ул бүлмә нән сығып китте. Бәхет мине ҡанатландырҙы. Ул минеке буласаҡ! Ул мине һөйә! Был уй минең бөтә барлығымды, йәнем-тәнемде биләп алды.
Шунан һуң инде миңә сәғәт һайын яҡшыраҡ, еңе лерәк була башланы. Мине полк цырюльниге 1 дауа- 1 Ц ы р ю л ь н и к — парикмахер. Ул дәүерҙә ҡараңғы урын дарҙа врачтарҙың бурыстарын йыш ҡына парикмахерҙәр баш ҡара; улар ҡан ебәрә, һөлөк һала һәм башҡа шуның һымаҡ эш тәрҙе эшләй торған булғандар.
42
