тау һуҡмағы буйлап югереп төшөп килгән Савельичте күрҙем... Тап шул мәлдә минең күкрәгемдең уң яҡ яурынымдан түбәнерәк урыны бик ныҡ сәнселеп китте; мин йығылдым һәм иҫемде юғалттым.
V глава МӨХӘББӘТ Ай-Һай, ҡыҙыҡай, гүзәлкәй!
Сыҡма йәшләй кейәүгә; Кәңәш ата-әсәңә, Нәҫел, туғандарыңа, Тәүҙә, ҡыҙыҡай, аҡыл йый, Аҡыл менән бирнә йый.
X а л ҡ й ы р ы .
Минән насарыраҡ кеше булһа, иҫкә алырһың, Минән яҡшы йәр тапһаң, оноторһоң.
X а л ҡ й ы р ы .
Мин аңыма килгәс, бер аҙ ваҡыт бер ни ҙә хәтерләй алмай һәм миңә ни булғанын аңламай яттым. Ниндәй ҙер таныш булмаған ҡунаҡ бүлмәһендә карауат өҫ төндә ятам һәм үҙемде бик хәлһеҙ һиҙә инем. Алдымда ҡулына шәм тотҡан Савельич баҫып тора. Кемдер ми нең күкрәгемә һәм ҡулбашыма уралған сепрәкте һаҡ лыҡ менән генә тағата ине. Аҙлап-аҙлап фекерҙәрем асыҡланды. Швабрин менән сәнсешеүемде иҫемә тө шөрҙөм һәм яраланғанымды белдем. Шул минутта ишек шығырҙаны. Кемдер шыбырлап ҡына: «Нисек? Ни хәлдә?»— тине; был тауыштан мин һиҫкәнеп кит тем. «һаман бер көйгә, — тине Савельич көрһөнөп, — бишенсе тәүлек инде, һаман иҫһеҙ ята». Мин әйләнеп ҡарарға теләнем, ләкин булдыра алманым. «Мин ҡай ҙа? Бында кем бар?» — тинем мин көсәнеп кенә. Марья Ивановна минең карауатым янына килде һәм миңә та бан эйелде. «Нисек? Үҙегеҙҙе нисек һиҙәһегеҙ?» — тине ул. «Аллаға шөкөр, — тип яуап бирҙем мин, хәлһеҙ 41
V глава МӨХӘББӘТ Ай-Һай, ҡыҙыҡай, гүзәлкәй!
Сыҡма йәшләй кейәүгә; Кәңәш ата-әсәңә, Нәҫел, туғандарыңа, Тәүҙә, ҡыҙыҡай, аҡыл йый, Аҡыл менән бирнә йый.
X а л ҡ й ы р ы .
Минән насарыраҡ кеше булһа, иҫкә алырһың, Минән яҡшы йәр тапһаң, оноторһоң.
X а л ҡ й ы р ы .
Мин аңыма килгәс, бер аҙ ваҡыт бер ни ҙә хәтерләй алмай һәм миңә ни булғанын аңламай яттым. Ниндәй ҙер таныш булмаған ҡунаҡ бүлмәһендә карауат өҫ төндә ятам һәм үҙемде бик хәлһеҙ һиҙә инем. Алдымда ҡулына шәм тотҡан Савельич баҫып тора. Кемдер ми нең күкрәгемә һәм ҡулбашыма уралған сепрәкте һаҡ лыҡ менән генә тағата ине. Аҙлап-аҙлап фекерҙәрем асыҡланды. Швабрин менән сәнсешеүемде иҫемә тө шөрҙөм һәм яраланғанымды белдем. Шул минутта ишек шығырҙаны. Кемдер шыбырлап ҡына: «Нисек? Ни хәлдә?»— тине; был тауыштан мин һиҫкәнеп кит тем. «һаман бер көйгә, — тине Савельич көрһөнөп, — бишенсе тәүлек инде, һаман иҫһеҙ ята». Мин әйләнеп ҡарарға теләнем, ләкин булдыра алманым. «Мин ҡай ҙа? Бында кем бар?» — тинем мин көсәнеп кенә. Марья Ивановна минең карауатым янына килде һәм миңә та бан эйелде. «Нисек? Үҙегеҙҙе нисек һиҙәһегеҙ?» — тине ул. «Аллаға шөкөр, — тип яуап бирҙем мин, хәлһеҙ 41
