— Был, сударь, ни тигән һүҙ? Рәхим итеп аңлатып бир?
— Бик рәхәтләнеп. Әгәр һин ҡараңғы төшкәс Ма ша Миронованың яныңа килеп йөрөүен теләһәң, нәфис шиғырҙар урынына уға бер пар ҡолаҡ алҡаһы бүләк ит, тигән һүҙ була ул.
Минең ҡаным ҡыҙып китте. Асыуымды көс-хәл ме нән тыйып: — Ә һин ни өсөн уның хаҡында шундай фекерҙә?— тип һораным, — Ә бына шуның өсөн, — тип яуап бирҙе ул, үтә яуызлыҡ менән йылмайып. — Уның холҡон һәм ғәҙә тен тәжрибәм буйынса беләм.
— һин алдайһың, ҡәбәхәт! — тип ҡысҡырҙым мин, аҡылдан шашыр сиккә етеп, — һин бик оятһыҙ рәүештә алдайһың.
Швабриндең төҫө үҙгәрҙе. «Был һиңә буш ҡал маҫ»,— тине ул, минең ҡулымды ҡыҫып тотоп. — һеҙ миңә сатисфакция 1 бирерһегеҙ».
— Рәхим ит; теләгән ваҡытыңда! — тинем мин, шатланып, был минутта мин уны өҙгәләп ташларға әҙер инем.
Мин шунда уҡ Иван Игнатьичкә киттем һәм уны ҡулына энә тотоп ултырған килеш осраттым: ул, ко мендант бисәһенең ҡушыуы буйынса, ҡышлыҡҡа кип тереү өсөн епкә бәшмәктәр теҙә ине. «Ә, Петр Андре- ич! Рәхим итегеҙ! — тине ул мине күргәс. — һеҙҙе ҡайҙан ел ташланы? һорарға баҙнат итәм, ниндәй эш менән?» Мин уға Алексей Иваныч менән та- лашҡанлығымды, ә уны, Иван Игнатьичте, минең секундантым булырға саҡырыуымды бер нисә генә һүҙ .менән аңлатып бирҙем. Иван Игнатьич үҙенең берҙән- бер күҙен ҙур итеп асып, һүҙҙәремде иғтибар менән тыңланы, «һеҙ, — тине ул миңә,— Алексей Иванычте сәнсеп үлтерергә теләүегеҙ һәм мине шунда шаһит итергә уйлауығыҙ тураһында әйтәһегеҙ түгелме? һо рарға баҙнат итәм, шулаймы?» — Тап шулай.
1 С а т и с ф а к ц и я — рәнйетеү, хурлау өсөн ҡәнәғәтләнде реү; сатисфакция талап итеү — дуэлгә саҡырыу тигән һүҙ.
34
— Бик рәхәтләнеп. Әгәр һин ҡараңғы төшкәс Ма ша Миронованың яныңа килеп йөрөүен теләһәң, нәфис шиғырҙар урынына уға бер пар ҡолаҡ алҡаһы бүләк ит, тигән һүҙ була ул.
Минең ҡаным ҡыҙып китте. Асыуымды көс-хәл ме нән тыйып: — Ә һин ни өсөн уның хаҡында шундай фекерҙә?— тип һораным, — Ә бына шуның өсөн, — тип яуап бирҙе ул, үтә яуызлыҡ менән йылмайып. — Уның холҡон һәм ғәҙә тен тәжрибәм буйынса беләм.
— һин алдайһың, ҡәбәхәт! — тип ҡысҡырҙым мин, аҡылдан шашыр сиккә етеп, — һин бик оятһыҙ рәүештә алдайһың.
Швабриндең төҫө үҙгәрҙе. «Был һиңә буш ҡал маҫ»,— тине ул, минең ҡулымды ҡыҫып тотоп. — һеҙ миңә сатисфакция 1 бирерһегеҙ».
— Рәхим ит; теләгән ваҡытыңда! — тинем мин, шатланып, был минутта мин уны өҙгәләп ташларға әҙер инем.
Мин шунда уҡ Иван Игнатьичкә киттем һәм уны ҡулына энә тотоп ултырған килеш осраттым: ул, ко мендант бисәһенең ҡушыуы буйынса, ҡышлыҡҡа кип тереү өсөн епкә бәшмәктәр теҙә ине. «Ә, Петр Андре- ич! Рәхим итегеҙ! — тине ул мине күргәс. — һеҙҙе ҡайҙан ел ташланы? һорарға баҙнат итәм, ниндәй эш менән?» Мин уға Алексей Иваныч менән та- лашҡанлығымды, ә уны, Иван Игнатьичте, минең секундантым булырға саҡырыуымды бер нисә генә һүҙ .менән аңлатып бирҙем. Иван Игнатьич үҙенең берҙән- бер күҙен ҙур итеп асып, һүҙҙәремде иғтибар менән тыңланы, «һеҙ, — тине ул миңә,— Алексей Иванычте сәнсеп үлтерергә теләүегеҙ һәм мине шунда шаһит итергә уйлауығыҙ тураһында әйтәһегеҙ түгелме? һо рарға баҙнат итәм, шулаймы?» — Тап шулай.
1 С а т и с ф а к ц и я — рәнйетеү, хурлау өсөн ҡәнәғәтләнде реү; сатисфакция талап итеү — дуэлгә саҡырыу тигән һүҙ.
34
