Пушкин А.С. Капитан ҡыҙы. Тәрж. Ғәли Сиразетдинов. - Өфө, 1960. Страница 17.

— Ә ниңә миңә уңға барырға? — тип һораны ям­ щик ризаһыҙлыҡ күрһәтеп.— һин ҡайҙа юл күрәһең? Ат кешенеке, ҡамыт та минеке түгел, ҡыуалаһын әйҙә, ти торғанһыңдыр.

Миңә ямщик хаҡлы кеүек күренде.

— Ысынлап та,— тинем мин,— ни өсөн һин, ауыл алыҫ түгел, тип уйлайһың?

— Ел шул яҡтан иҫкәнгә күрә,— тине юлсы,— мин төтөн еҫе килгәнен һиҙҙем; тимәк, ауыл алыҫ түгел.

Уның зирәклеге һәм еҫте шулай тиҙ тойоуы мине бик ғәжәпләндерҙе. Ямщиккә ҡуҙғалып китергә ҡуш­ тым. Тәрән ҡар ярып аттар ауыр-ауыр ғына атлап баралар. Кибитка әле көрткә сума, әле соҡорға ба­ рып төшә, бер яҡтан икенсе яҡҡа янтайып әкрен генә бара. Уның барышы дауыллы диңгеҙ өҫтөндә кәмә йөҙәүенә оҡшай. Савельич, минут һайын минең ҡа- ^Зырғама бәрелеп, ах-ух итеп ала. Мин септә балаҫты -^төшөрҙөм дә, тунға уранып ултырҙым. Буран һыҙғы- I Ир ыуы аҫтында һәм әкрен генә ауа-түнә барыуға ойоп, Шйоҡомһорап киттем.

^ Мин төш күрҙем һәм уны ғүмер буйына ла онота /Налманым; тормошомдоң ғәжәп хәлдәрен уның менән Ifl бәйләп уйлап ҡараһам, мин ул төштә әлегә тиклем ** ниндәйҙер алдан хәбәр биреү һымағыраҡ бер хикмәт күрәм. Уҡыусым мине ғәфү итер: сөнки, хөрәфәттәргә булған бөтә ерәнеүенә ҡарамаҫтан, кешенең шомла­ ныуға, юҡ-барҙарға бирелеүсәнлеген үҙ тәжрибәһе бу­ йынса белә торғандыр.

Минең күңелем, тойғоларым шундай бер хәлдә ине: бындай саҡта тәбиғи нәмәләр, хыялдарға урын биреп, өн менән төш араһындағы асыҡ булмаған кү­ ләгәләргә аралашып, хыялдар менән ҡушылып китә. Буран әле ҡоторона, ә беҙ һаман да ҡарлы далала аҙашып йөрөйбөҙ һымаҡ тойолдо миңә... Ҡапыл мин бер ҡапҡа күрҙем һәм үҙ йортобоҙҙоң ихатаһына ба­ рып индем. Минең беренсе уйым, атай-әсәй өйөнә ирк- һеҙ боролоп ҡайтҡан өсөн, атайым миңә асыуланмаһа ярар ине һәм быны, белә тороп һүҙ тыңламау, тип һа­ намаһа ярар ине, тип ҡурҡыуға төшөү булды. Тыныс­ һыҙланып кибитканан һикереп төштөм һәм күрәм: әсәйем мине тәрән хәсрәтле төҫ менән баҫҡыс алдын- 2 Капитан кыҙы 17
Закрыть