ҙом, сөнки шулай кәрәк таптым. Ә һиңә аҡыл һатмаҫ ҡа, ни ҡушһалар, шуны эшләргә кәңәш бирәм»,— ти нем.
Савельич минең һүҙҙәремә шул тиклем ғәжәплән де: ҡулдарын йәйеп ебәреп, ҡатып ҡалды, «йә ни эш ләп тораһың!» — тип ҡысҡырҙым мин асыу менән. Савельич илап ебәрҙе. «Атаҡайым, Петр Андреич,— тине ул ҡалтыранған тауыш менән,— ҡайғынан Һар ғайтма мине. Күҙ нурҡайым! Тыңла һин мин ҡарттың әйткәнен: мин шаярҙым ғына, беҙҙә ул тиклем аҡса ның булғаны ла юҡ тип яҙып ебәр шул разбойниккә. Йөҙ һум! Әй мәрхәмәтле хоҙайым! Атайым менән әсә йем миңә сәтләүектән башҡа бер нәмә менән дә отош уйнама тип бик ныҡ әйтеп ебәрҙеләр, тип әйт,..» — «Таҡылдап торма,— тинем мин, ҡаты рәүештә уның һүҙен бүлдереп,— бир бында аҡсаны, йәки мин һине елкәләп сығарырмын».
Савельич миңә тәрән ҡайғы менән ҡараны ла бу рысымды түләргә китте. Меҫкен ҡарт миңә ҡыҙғаныс ине; ләкин мин ирккә сығырға һәм инде бала түгел икәнлегемде күрһәтергә теләнем. Аҡса Зурингә тап шырылды. Савельич ләғнәт төшкән трактирҙән мине алып китергә ашыҡты. Ул, аттар әҙер, тигән хәбәр ме нән килде. Учителем менән хушлашмайынса һәм инде уны ҡасан да булһа күрермен тип уйламайынса, ты нысһыҙ выждан һәм әсемдән генә үкенеп Семберҙән сығып киттем.
// глава ЮЛ КҮРҺӘТЕҮСЕ Илем микән минең илкәйем, Сит яҡтарҙа ни хәл итәйем! Килмәнемме әллә мин үҙем, Яман атҡа менеп мин ел^ем. Юҡ, ат түгел, йәш башҡайымды Алып килде йәшлек ташҡыны, Ҡабаҡтарҙың иҫерек шашҡыны.
Б о р о н ғ о й ыр .
Юлдағы уйҙарым минең бик күңелле булманы. Отторған аҡсам, ул саҡтағы хаҡтар менән иҫәплә 13
Савельич минең һүҙҙәремә шул тиклем ғәжәплән де: ҡулдарын йәйеп ебәреп, ҡатып ҡалды, «йә ни эш ләп тораһың!» — тип ҡысҡырҙым мин асыу менән. Савельич илап ебәрҙе. «Атаҡайым, Петр Андреич,— тине ул ҡалтыранған тауыш менән,— ҡайғынан Һар ғайтма мине. Күҙ нурҡайым! Тыңла һин мин ҡарттың әйткәнен: мин шаярҙым ғына, беҙҙә ул тиклем аҡса ның булғаны ла юҡ тип яҙып ебәр шул разбойниккә. Йөҙ һум! Әй мәрхәмәтле хоҙайым! Атайым менән әсә йем миңә сәтләүектән башҡа бер нәмә менән дә отош уйнама тип бик ныҡ әйтеп ебәрҙеләр, тип әйт,..» — «Таҡылдап торма,— тинем мин, ҡаты рәүештә уның һүҙен бүлдереп,— бир бында аҡсаны, йәки мин һине елкәләп сығарырмын».
Савельич миңә тәрән ҡайғы менән ҡараны ла бу рысымды түләргә китте. Меҫкен ҡарт миңә ҡыҙғаныс ине; ләкин мин ирккә сығырға һәм инде бала түгел икәнлегемде күрһәтергә теләнем. Аҡса Зурингә тап шырылды. Савельич ләғнәт төшкән трактирҙән мине алып китергә ашыҡты. Ул, аттар әҙер, тигән хәбәр ме нән килде. Учителем менән хушлашмайынса һәм инде уны ҡасан да булһа күрермен тип уйламайынса, ты нысһыҙ выждан һәм әсемдән генә үкенеп Семберҙән сығып киттем.
// глава ЮЛ КҮРҺӘТЕҮСЕ Илем микән минең илкәйем, Сит яҡтарҙа ни хәл итәйем! Килмәнемме әллә мин үҙем, Яман атҡа менеп мин ел^ем. Юҡ, ат түгел, йәш башҡайымды Алып килде йәшлек ташҡыны, Ҡабаҡтарҙың иҫерек шашҡыны.
Б о р о н ғ о й ыр .
Юлдағы уйҙарым минең бик күңелле булманы. Отторған аҡсам, ул саҡтағы хаҡтар менән иҫәплә 13
