ған. Ләкин дворяндең үҙ антына хыянат итеп, юлба ҫарҙар менән, кеше үлтереүселәр, ҡасҡын ҡол крәҫ тиәндәр менән ҡушылыуы!.. Нәҫелебеҙгә оят һәм мәс хәрә!..» тип ҡат-ҡат зарланған. Атайымдың өмөтһөҙ лөккә бирелеүенән ҡото осҡан әсәйем уның алдында иларға баҙнат итмәгән һәм, ишетелгән хәбәрҙең дөрөҫ түгеллеге, халҡ һүҙенең төрлөсә булыуы мөмкинлеге тураһында һөйләп, уның күңелен күтәрергә тырышҡан. Атайым тынысланмаған.
Марья Ивановна бөтәһенән дә күберәк ғазаплан ған. Ул, әгәр теләһәм, аҡлана алыуыма ышанғанға күрә, эштең нисек булыуын һиҙенә лә минең бәхетһеҙ легемдә үҙен ғәйепле итеп һанай. Ул үҙенең күҙ йәш тәрен һәм ғазапланыуҙарын йәшергән, һәм шул уҡ ваҡытта нисек тә мине ҡотҡарыу сараларын бер туҡ тауһыҙ уйлаған.
Бер көндө кис менән атайым диванда Придворный календарь биттәрен ҡараштырғылап ултыра икән* Ләкин уның уйҙары алыҫта йөрөй, календарҙе уҡыу уға ғәҙәттәгесә тәьҫир итмәй. Ул бер иҫке марш көйөнә һыҙғырғылау Әсәйем өндәшмәй генә фуфайҡа бәйләй һәм ара-тирә уның күҙ йәштәре ҡулындағы эшенә тамғылай икән. Шунда ниндәйҙер эш эшләп ултырған Марья Ивановна, ҡапыл ғына үҙенә Петербургка ба рырға кәрәк булыуын әйтеп, юлғ-а сығыу өсөн мөмкин лек биреүҙе һораған. Әсәйем быға бик ҡайғыра. «Пе тербургка барыу һиңә ниңә кәрәк? Марья Ивановна, һин дә беҙҙе ҡалдырып китергә теләйһеңме ни?» — ти гән ул. Марья Ивановна үҙенең бөтә киләсәгенең яҙ мышы ошо сәйәхәткә бәйле булғанын, тоғролоғо өсөн һәләк булған кешенең ҡыҙы булараҡ, Петербургка көслө кешеләрҙән яҡлау һәм ярҙам эҙләп барасағын әйткән.
Атайым башын түбән эйгән: уның енәйәтсе тип уйлаған улын иҫенә төшөргән һәр бер һүҙ уға ауыр һәм әрнеүле шелтә булып тойолған. «Бар, һылыуым! —ти гән ул уға тәрән көрһөнөп. — Беҙ һинең бәхетеңә ҡар шы килергә теләмәйбеҙ. Алла һиңә хыянатсыны түгел, ә яҡшы кешене ир итһен». Ул, урынынан тороп, бүлмә нән сығып киткән.
Марья Ивановна, әсәйем менән генә тороп ҡалғас, 124 /
Марья Ивановна бөтәһенән дә күберәк ғазаплан ған. Ул, әгәр теләһәм, аҡлана алыуыма ышанғанға күрә, эштең нисек булыуын һиҙенә лә минең бәхетһеҙ легемдә үҙен ғәйепле итеп һанай. Ул үҙенең күҙ йәш тәрен һәм ғазапланыуҙарын йәшергән, һәм шул уҡ ваҡытта нисек тә мине ҡотҡарыу сараларын бер туҡ тауһыҙ уйлаған.
Бер көндө кис менән атайым диванда Придворный календарь биттәрен ҡараштырғылап ултыра икән* Ләкин уның уйҙары алыҫта йөрөй, календарҙе уҡыу уға ғәҙәттәгесә тәьҫир итмәй. Ул бер иҫке марш көйөнә һыҙғырғылау Әсәйем өндәшмәй генә фуфайҡа бәйләй һәм ара-тирә уның күҙ йәштәре ҡулындағы эшенә тамғылай икән. Шунда ниндәйҙер эш эшләп ултырған Марья Ивановна, ҡапыл ғына үҙенә Петербургка ба рырға кәрәк булыуын әйтеп, юлғ-а сығыу өсөн мөмкин лек биреүҙе һораған. Әсәйем быға бик ҡайғыра. «Пе тербургка барыу һиңә ниңә кәрәк? Марья Ивановна, һин дә беҙҙе ҡалдырып китергә теләйһеңме ни?» — ти гән ул. Марья Ивановна үҙенең бөтә киләсәгенең яҙ мышы ошо сәйәхәткә бәйле булғанын, тоғролоғо өсөн һәләк булған кешенең ҡыҙы булараҡ, Петербургка көслө кешеләрҙән яҡлау һәм ярҙам эҙләп барасағын әйткән.
Атайым башын түбән эйгән: уның енәйәтсе тип уйлаған улын иҫенә төшөргән һәр бер һүҙ уға ауыр һәм әрнеүле шелтә булып тойолған. «Бар, һылыуым! —ти гән ул уға тәрән көрһөнөп. — Беҙ һинең бәхетеңә ҡар шы килергә теләмәйбеҙ. Алла һиңә хыянатсыны түгел, ә яҡшы кешене ир итһен». Ул, урынынан тороп, бүлмә нән сығып киткән.
Марья Ивановна, әсәйем менән генә тороп ҡалғас, 124 /
