— Нисек! Миңә хәҙер генә һинең турала әйттеләр ме ни әле? Ғәфү ит! Был ни тигән һүҙ?
— һуңынан бөтәһен дә һөйләрмен. Ә хәҙер, алла хаҡы өсөн, меҫкен ҡыҙҙы тынысландыр, һинең гусар ҙарың уны бик ҡурҡыттылар.
Зурин шунда уҡ бойороҡ бирҙе. Иркһеҙҙән килеп сыҡҡан аңлашылмаусылыҡ өсөн Марья Ивановна ал дында ғәфү үтенергә ул үҙе урамға сыҡты һәм вах- мистргә уны ҡалалағы иң яҡшы квартираға урын лаштырырға ҡушты. Мин Зурин янында ҡунырға ҡалдым.
Беҙ киске аш ашаныҡ, һәм, икебеҙ генә тороп ҡал ғас, уға башымдан үткән хәлдәрҙе һөйләнем. Зурин мине ҙур иғтибар менән тыңланы. Мин һөйләп бөт кәс, ул башын сайҡаны ла: «Былар бөтәһе лә яҡшы, туған; ләкин шуныһы насар: ниндәй шайтан һине өй ләнергә ҡотортто? Мин, намыҫлы офицер, һине ал дарға теләмәйем: ышан һин миңә, өйләнеү — алйот лоҡ ул. йә, муйыныңа ҡатын тағыу һәм бала-саға аҫырау һиңә ниңә кәрәк? Әй, төкөр! Мине тыңла: таш ла шул капитан ҡыҙын. Сембер юлын мин таҙарттым һәм юлда йөрөү ҡурҡынысһыҙ. Иртәгә үк уның бер үҙен атайыңдарға ебәр; ә үҙең минең отрядемдә ҡал. Ырымбурға ҡайтыуҙың һиңә кәрәге юҡ. Тағы фетнә селәр ҡулына эләгерһең, уларҙан тағы бер тапҡыр ҡотолоп китеүең бик шикле. Шулай итеп, мөхәббәт алйотлоғо үҙенән-үҙе үтеп китер һәм бөтәһе лә ал да гөл булыр».
Уның менән бөтөнләй үк килешеп етмәһәм дә, шу лай ҙа намыҫ бурысы минең императрица ғәскәрендә булыуымды талап иткәнлеген аңланым. Мин Зурин- дең кәңәшен тоторға: Марья Ивановнаны ауылға ебә рергә һәм үҙем Зуриндең отрядендә ҡалырға ҡарар бирҙем.
Савельич мине сисендерергә инде, мин уға иртәгә үк уның Марья Ивановна менән бергә юлға сығырға әҙер булырға тейешлеген әйттем. Савельич: «Ул ни эшең, сударь? Мин һине нисек ҡалдырып китәйем? Кем һине ҡарап йөрөр? Атайың менән әсәйең ни тип әйтерҙәр?» — тип киреләнеп маташты.
Дядькамдың кирелеген белгәнгә күрә, мин уны ир- g Капитан ҡыҙы 113
— һуңынан бөтәһен дә һөйләрмен. Ә хәҙер, алла хаҡы өсөн, меҫкен ҡыҙҙы тынысландыр, һинең гусар ҙарың уны бик ҡурҡыттылар.
Зурин шунда уҡ бойороҡ бирҙе. Иркһеҙҙән килеп сыҡҡан аңлашылмаусылыҡ өсөн Марья Ивановна ал дында ғәфү үтенергә ул үҙе урамға сыҡты һәм вах- мистргә уны ҡалалағы иң яҡшы квартираға урын лаштырырға ҡушты. Мин Зурин янында ҡунырға ҡалдым.
Беҙ киске аш ашаныҡ, һәм, икебеҙ генә тороп ҡал ғас, уға башымдан үткән хәлдәрҙе һөйләнем. Зурин мине ҙур иғтибар менән тыңланы. Мин һөйләп бөт кәс, ул башын сайҡаны ла: «Былар бөтәһе лә яҡшы, туған; ләкин шуныһы насар: ниндәй шайтан һине өй ләнергә ҡотортто? Мин, намыҫлы офицер, һине ал дарға теләмәйем: ышан һин миңә, өйләнеү — алйот лоҡ ул. йә, муйыныңа ҡатын тағыу һәм бала-саға аҫырау һиңә ниңә кәрәк? Әй, төкөр! Мине тыңла: таш ла шул капитан ҡыҙын. Сембер юлын мин таҙарттым һәм юлда йөрөү ҡурҡынысһыҙ. Иртәгә үк уның бер үҙен атайыңдарға ебәр; ә үҙең минең отрядемдә ҡал. Ырымбурға ҡайтыуҙың һиңә кәрәге юҡ. Тағы фетнә селәр ҡулына эләгерһең, уларҙан тағы бер тапҡыр ҡотолоп китеүең бик шикле. Шулай итеп, мөхәббәт алйотлоғо үҙенән-үҙе үтеп китер һәм бөтәһе лә ал да гөл булыр».
Уның менән бөтөнләй үк килешеп етмәһәм дә, шу лай ҙа намыҫ бурысы минең императрица ғәскәрендә булыуымды талап иткәнлеген аңланым. Мин Зурин- дең кәңәшен тоторға: Марья Ивановнаны ауылға ебә рергә һәм үҙем Зуриндең отрядендә ҡалырға ҡарар бирҙем.
Савельич мине сисендерергә инде, мин уға иртәгә үк уның Марья Ивановна менән бергә юлға сығырға әҙер булырға тейешлеген әйттем. Савельич: «Ул ни эшең, сударь? Мин һине нисек ҡалдырып китәйем? Кем һине ҡарап йөрөр? Атайың менән әсәйең ни тип әйтерҙәр?» — тип киреләнеп маташты.
Дядькамдың кирелеген белгәнгә күрә, мин уны ир- g Капитан ҡыҙы 113
