төк еләк һалынған. Уның иҫәбе, һаны юк. Ошо вакыт эсендә уның асыккан кустыһы ҡайҙа булды икән, һәм Настя, кустыһын онот ҡан кеүек, үҙен үҙе лә һәм тирә-якт^ғы бөтә нәмәне лә бөтөнләй онотҡайны.
Ул йылан менеп ятҡан түңгәккә тағы ка рап алды ла әсе тауыш менән кыскырып ебәр ҙе: — Ми-тро-ша-а-а! Ту-ға-ным!
Настя, үкереп илап, көртмәле тултырылған кәрзинкәһе эргәһенә йығылды.
Бына ошо әсе тауыш баткылға барып ет те лә инде, Митроша, уның тауышын ишетеп, яуап бирҙе. Ләкин көслө ел шул сакта Мит- рошаның тауышын икенсе якка, һайыҫҡандар йәшәгән якка алып китте.
Ул йылан менеп ятҡан түңгәккә тағы ка рап алды ла әсе тауыш менән кыскырып ебәр ҙе: — Ми-тро-ша-а-а! Ту-ға-ным!
Настя, үкереп илап, көртмәле тултырылған кәрзинкәһе эргәһенә йығылды.
Бына ошо әсе тауыш баткылға барып ет те лә инде, Митроша, уның тауышын ишетеп, яуап бирҙе. Ләкин көслө ел шул сакта Мит- рошаның тауышын икенсе якка, һайыҫҡандар йәшәгән якка алып китте.
