Пришвин Михаил - Ҡояш хазинаһы (Кладовая солнца). - Өфө, 1951. Страница 77.

аяк аҫтында яткан таштарға кеше ниндәй ка­ р а т менән караһа, мышы ла кызыкайға шу­ лай иғтибарһыҙ карап тора.

Ә ҙур кара түңгәк, кояштың нурҙарын үҙе­ нә йыйып, нык йылына. Бына хәҙер кис була башланы, һәм һалкын төштө. Ләкин ҙур кара түңгәк йылы әле. Түңгәк өҫтөнә йылыға һаҙ­ ҙан вак кына алты кәҫәртке менеп ятты; дүрт һары күбәләк, канаттарын каушырып, мы- йыктары менән түңгәктә йәбешеп торған бу­ лалар; эре кара себендәр кунырға осоп килде­ ләр. Көртмәленең оҙон һабағы, сытырҙарға һәм үләндәргә сырмалып, йылы кара түңгәкте уратып алған да, уның өҫтөндә бер нисә тап­ кыр уралып, осо менән икенсе якка төшөп яткан.

Ағыулы кара йыландар йылдың тап ошо ваҡытында йылы урын эҙләйҙәр һәм шулар­ ҙың ярты метр оҙонлоктағы берәүһе, түңгәккә менеп, еләк өҫтөнә бөгәрләнеп яткан.

Кыҙыҡай ҙа, башын калкытып карамайын- са, һаҙҙа шыуышып йөрөй.

Шулай шыуышып бара торғас, Настя ҡа­ райған түңгәк янына килеп етте лә йылан аҫтында ятҡан һаҙ еләгенең һабағынан тарт­ ты. Йылан, башын күтәреп, ыҫылдай башланы. Настя лә башын калкытып караны...

77
Закрыть