Пришвин Михаил - Ҡояш хазинаһы (Кладовая солнца). - Өфө, 1951. Страница 62.

үҙенең алдында ғына тигеҙ һәм бик матур бер аклан күрҙе, унда һаҙ түңгәктәре әкрен­ ләп түбәнәйә барып, ер тип-тигеҙ урынға әйләнгәйне. Ләкин ул«күргән нәмәнең иң кәрәк- леһе акландың теге яғында, якында ғына үр­ мәләп үҫкән еркә үләне ине; тимәк, кеше йөрөй торған һукмак шул була. Теҙелеп үҫ­ кән еркә үләненең юнәлеше буйынса аклан­ дың аръяғынан төньякка тура китеүсе һук- макты белгәндән һуң, Митроша уйға калды: „Ниңә һуң әле миңә һулакайға, түңгәккә бо­ ролорға? һукмак ана ғына ята лабаһа, аклан аръяғында, таяк ташламы ғына ерҙә".

Тигеҙ акланды үтә сыкмаксы булып, Мит­ роша алға кыйыу атланы.

* * * Беҙ кайһы сакта бот төбөнән ала һаҙға батып, бысранып, һыуланып кайтып инә торғайнык.

— Әй, һеҙҙе! Ниңә инде шулай кейенеп йөрөйһөгөҙ? Өҫ-башығыҙҙы сисеп йөрөһәгеҙ булмаймы һуң, балалар? — ти торғайны беҙгә Антип бабай шул вакытта.

— Ә ниңә улай йөрөргә?— тип һорай тор­ ғайнык беҙ.

— Сисенеп ташлап, яланаяк, яланөҫ йөрөр­ ҙәр.

62
Закрыть