Пришвин Михаил - Ҡояш хазинаһы (Кладовая солнца). - Өфө, 1951. Страница 60.

был кыскырыуы, һукыр баткылға якынлап кил ­ гән мылтыклы кескәй һунарсы хәҙер шунда батып калыр ҙа беҙгә емтек булыр, бәлки, тигән мәғәнәлә булды, буғай.

— Дрон-тоң!— тип яуап бирҙе уға алыҫта ояһында күкәй баҫып ятыусы инә коҙғон.

Был уның: — Ишетәм, көтәм!— тигән һүҙе булды, бу­ ғай.

Нәҫелдәре яғынан коҙғондарға якын булған һайыҫкандар, ҡоҙғондарҙың бер-береһенә та­ уыш итеүен һиҙеп калып, шыкырҙай баш­ ланылар. Хатта сыскан аулап йөрөп, тота алмай кайтыусы төлкөнөң дә ҡоҙғондарҙың кыскырышыуына колағы карп итеп калды.

Митроша быларҙың бөтәһен дә ишетеп торҙо, ләкин ул бер ҙә куркманы: ниңә ҡурҡырға уға, сөнки Митроша кеше йөрөгән һукмак менән бара. Был һукмак менән уның кеүек үк кеше үтеп киткән. Тимәк, Митрошаға ла шул һуҡ­ маҡ менән ҡурҡмайынса барырға мөмкин, һәм, ҡоҙғондоң тауышын ишетеп, ул хатта йырлап та ебәрҙе: Һин осма, козғон, өйөрөлөп Минең башым осонда.

Йыр уны тағы дәртләндерҙе, ул хатта һук­ мак менән барған оҙон юлды ҡыҫҡартыу хәй- 60
Закрыть