Пришвин Михаил - Ҡояш хазинаһы (Кладовая солнца). - Өфө, 1951. Страница 33.

һөйләгәндер, бәлки,— тине Настя. — Төньякта ундай аклан бөтөнләй юктыр ҙа әле, моғайын, һинең компасың күрһәткәнсә йөрөһәк, иҫәр булырбыҙ. Беҙ ул акланға түгел, ә тап күтер­ ле һукыр Баткылға барып сумырбыҙ.

— Ярар, улай булғас,— тине Митроша кырт киҫеп, — мин һинең менән кабат бәхәсләшеп тормайым. Һин үҙ һукмағың менән кит. Бисә­ ләр ҙә көртмәлегә шул юлдан йөрөйҙәр. Ә мин үҙ һукмағым менән, үҙ алдыма китәм. Төньякка. һин теләһәң ни эшлә.

Митроша, ысынлап та, көртмәле һалыу өсөн алған кәрзинкәне лә, алған аҙыктарҙы ла уйламайынса, уң якка киткән һукмак менән Т>ара бирҙе. Настягә был турала Митрошаның иҫенә.төшөрөү кәрәк ине лә, ләкин кыҙ бала үҙе лә бик асыулы ине, асыуҙан уның биттәре кып-кыҙыл булды хатта. Ул боролдо ла көрт­ мәлегә кеше йөрөгән такыр һукмак менән китте.

— Карррк! — Инә коҙғон йәнә кыскырып ебәрҙе. Уның тауышын ишетеү менән ата коҙ­ ғон шыршының баҫмаға окшаған ботағы буй­ лап кор янына килде лә, бөтә көсө менән уны сукып алды. Корҙоң өҫтөнә эҫе һыу койған һымак булды. Ул башка корҙар артынан осор­ ға талпынғайны, ләкин кыҙып алған ата коҙ- 3 М. Пришвин 33
Закрыть