Пришвин Михаил - Ҡояш хазинаһы (Кладовая солнца). - Өфө, 1951. Страница 17.

тырғы йәшеллек араһында, яңы ғына ирегән кар аҫтынан, һирәк-һаяк умырзыя сәскәләре калкып сыккандар һәм тегендә-бында хуш-еҫле, ал-кыҙыл бүре юкәһе сәскәһе күренгеләй.

— Уның еҫе бик тәмле. Шул бүре нәкәһе­ нең сәскәһен өҙөп алып, еҫкәп кара әле, бы­ на, — тине Митроша, Настягә.

Настя уның бер сыбығын һындырып алырға теләгәйне лә, һындыра алмай куйҙы.

— Ә ниңә һуң ул бүре юкәһе тип ата­ ла? — тип һораны ул. Митроша уға: — Атайым әйтә торғайны: бүреләр унан кәрзинкә үрәләр икән. — Митроша үҙе көлөп ебәрҙе.

— Ә бында бүре әле һаман бармы ни?

— Ни эшләп булмаһын? Атайым әйтә тор­ ғайны: бында һоро помещик исемле бер бүре бар икән, тип.

— Ә, анау, һуғыш башланмаҫ элек беҙҙең малдарҙы тамаклаған бүрелер әле ул. Эйе бит?

— Ул бүре Короған йылға буйында, лапы аҫтында йәшәй, ти торғайны атайым.

— Беҙгә теймәҫме икән ул бүре, ә?

— Тейеп кенә караһын! — тине йәш һунар­ сы Митроша. Улар икәүһе шулай һөйләшә- һөйләшә барғансы, тамам яктыра башланы, Шаулы урманды яңғыратып, коштар һайрарға 2 М. Пришвин 17
Закрыть