берәй кеше кәңәш һорап килеп, Анатолий Петрович ул кешенең ^аҡлы булмауын күрә икән, ул, уйланып та тор майынса: — һин дөрөҫ эшләмәгәнһең, мин һинең яҡлы була ал майым, — ти торғайны.
— Анатолий Петрович намыҫы ҡушмаған эште бер ва ҡытта ла эшләмәҫ, — тигән һүҙҙәрҙе мин төрлө кешеләр ҙән йыш ишетә инем.
Шуның менән бергә ул бик баҫалҡы булды, үҙенең бе леме менән бер ҙә маһайманы. Уға, кәңәш һорап, үҙенән өлкән кешеләр ҙә, хатта ауылдың хөрмәтле кешеләре — ҡарттар ҙа бик теләп килә торғайны.
Ы сынлап та, уға теләһәң ниндәй һорау бирергә була, һәм ул бөтәһенә лә яуап бирә белә ине. Ул бик күп уҡый һәм уҡыған нәмәһен һәйбәт, аңлайышлы итеп һөйләп би рә торғайны. Уҡыу өйөндә атаһының крәҫтиәндәргә га- зеталар уҡығанын һәм ул саҡта беҙҙең илебеҙ кисергән ваҡиғалар, граждандар һуғышы, Ленин тураһында һөйлә гәнен Зоя оҙаҡ-оҙаҡ тыңлап ултыра ине. Тыңлаусылар уға һәр ваҡыт һорауҙар яуҙыралар: — Анатолий Петрович, бына һин электр хаҡында һөй ләнең, ә хәҙер трактор тураһында әйт әле — быныһы, мо ғайын, тағы ла мәҙәгерәк нәмәлер? Беҙҙең ус төбөндәй ге нә ерҙәребеҙҙә ундай машина нисек борола алыр икән? Унан һуң тағы бына нәмә: үҙе ура, үҙе һуға һәм таҙар тылған ашлыҡты тоҡтарға үҙе тултыра торған машина ысынлап та бармы икән?
Бер ваҡыт Зоя минән: — Ә ни өсөн атайымды бөтәһе лә яраталар? — тип һо раны.
— Йә, әйт әле, был турала һин үҙең нисек уйлайһың?
Зоя яуап бирмәне, ә шул көндө үк кисен, мин уны йоҡ ларға ятҡырғанда, миңә шыпырт ҡына: — Атайым аҡыллы, бөтәһен дә белә. Үҙе һәйбәт ке ше, — тине.
«КЕШЕЛӘР ҠАРАРҒА, ДОНЪЯ КҮРЕРГӘ» Зояға алты йәш тулғас, беҙ Анатолий Петрович ме нән Себергә китергә булдыҡ. «Кешеләр ҡарарға, донъя күрергә», — тине Анатолий Петрович.
Бына балалар, атҡа ултырып, беренсе тапҡыр стан цияға тиклем барҙылар, беренсе тапҡыр паровоз күрҙе 26
— Анатолий Петрович намыҫы ҡушмаған эште бер ва ҡытта ла эшләмәҫ, — тигән һүҙҙәрҙе мин төрлө кешеләр ҙән йыш ишетә инем.
Шуның менән бергә ул бик баҫалҡы булды, үҙенең бе леме менән бер ҙә маһайманы. Уға, кәңәш һорап, үҙенән өлкән кешеләр ҙә, хатта ауылдың хөрмәтле кешеләре — ҡарттар ҙа бик теләп килә торғайны.
Ы сынлап та, уға теләһәң ниндәй һорау бирергә була, һәм ул бөтәһенә лә яуап бирә белә ине. Ул бик күп уҡый һәм уҡыған нәмәһен һәйбәт, аңлайышлы итеп һөйләп би рә торғайны. Уҡыу өйөндә атаһының крәҫтиәндәргә га- зеталар уҡығанын һәм ул саҡта беҙҙең илебеҙ кисергән ваҡиғалар, граждандар һуғышы, Ленин тураһында һөйлә гәнен Зоя оҙаҡ-оҙаҡ тыңлап ултыра ине. Тыңлаусылар уға һәр ваҡыт һорауҙар яуҙыралар: — Анатолий Петрович, бына һин электр хаҡында һөй ләнең, ә хәҙер трактор тураһында әйт әле — быныһы, мо ғайын, тағы ла мәҙәгерәк нәмәлер? Беҙҙең ус төбөндәй ге нә ерҙәребеҙҙә ундай машина нисек борола алыр икән? Унан һуң тағы бына нәмә: үҙе ура, үҙе һуға һәм таҙар тылған ашлыҡты тоҡтарға үҙе тултыра торған машина ысынлап та бармы икән?
Бер ваҡыт Зоя минән: — Ә ни өсөн атайымды бөтәһе лә яраталар? — тип һо раны.
— Йә, әйт әле, был турала һин үҙең нисек уйлайһың?
Зоя яуап бирмәне, ә шул көндө үк кисен, мин уны йоҡ ларға ятҡырғанда, миңә шыпырт ҡына: — Атайым аҡыллы, бөтәһен дә белә. Үҙе һәйбәт ке ше, — тине.
«КЕШЕЛӘР ҠАРАРҒА, ДОНЪЯ КҮРЕРГӘ» Зояға алты йәш тулғас, беҙ Анатолий Петрович ме нән Себергә китергә булдыҡ. «Кешеләр ҡарарға, донъя күрергә», — тине Анатолий Петрович.
Бына балалар, атҡа ултырып, беренсе тапҡыр стан цияға тиклем барҙылар, беренсе тапҡыр паровоз күрҙе 26
