— Был кеше мине үҙенең киң күңеллелеге менән иҙә! — ти ине.
Уларҙың тормошо, гүйә, уҙған йылғы һымаҡ барҙы. Шаршамбы көндәрҙә кисәләр үткәрелә. Артист уҡый, рәссамдар һүрәт яһай, виолонче лист уйнай, йырсы йырлай, мотлаҡ ун икенсе яртыла ишек асыла һәм Дымов, йылмайып: — Ҡапҡылап алырға рәхим итегеҙ, әфәнде ләр, — ти.
Ольга Ивановна элеккесә бөйөк кешеләрҙе эҙләй, уларҙы таба, улары менән ҡәнәғәтләнмә йенсә, тағы эҙләй. Ул элеккесә көн һайын төн уртаһында өйөнә ҡайта, ләкин Дымов былтыр- ғыса йоҡламай, бәлки үҙенең кабинетында ни мәлер эшләп ултыра. Дымов төнгө сәғәт өҫтәрҙә генә йоҡларға ята, сәғәт һигеҙҙә тора.
Шулай бер саҡ кис, Ольга Ивановна театрға йыйынып, аяҡлы көҙгө алдында торғанда, йоҡо бүлмәһенә фрак кейгән, аҡ галстук таҡҡан Д ы мов килеп инде. Ул мөләйем генә йылмайып, элеккесә ҡатынының күҙҙәренә туп-тура шат ҡа раны. Уның йөҙө балҡый ине.
— Мин бөгөн диссертация яҡланым, — тип тубыҡ башын һыйпай-һыйпай, ултырғысҡа ул тырҙы ул.
— Яҡланыңмы?
— Эйе! — тип көлдө Дымов. Әле һаман үҙе нә арты менән торған, сәстәрен төҙәткән ҡаты нының йөҙөн көҙгөнән күрергә тырышып, му йынын һуҙҙы. — Беләһеңме, миңә дөйөм патоло гия буйынса приват-доцентураны тәҡдим итеү- ҙәре бик ихтимал. Шулай тойола.
Ольга Ивановна уның шатлығын, тантана һын уртаҡлашһа, ул барыһын да: хәҙергеһен дә, киләсәген дә ғәфү итәсәк, бөтәһен дә онотасаҡ. Дымовтың бәхетле, нурлы йөҙөнән шул күре- 96
Уларҙың тормошо, гүйә, уҙған йылғы һымаҡ барҙы. Шаршамбы көндәрҙә кисәләр үткәрелә. Артист уҡый, рәссамдар һүрәт яһай, виолонче лист уйнай, йырсы йырлай, мотлаҡ ун икенсе яртыла ишек асыла һәм Дымов, йылмайып: — Ҡапҡылап алырға рәхим итегеҙ, әфәнде ләр, — ти.
Ольга Ивановна элеккесә бөйөк кешеләрҙе эҙләй, уларҙы таба, улары менән ҡәнәғәтләнмә йенсә, тағы эҙләй. Ул элеккесә көн һайын төн уртаһында өйөнә ҡайта, ләкин Дымов былтыр- ғыса йоҡламай, бәлки үҙенең кабинетында ни мәлер эшләп ултыра. Дымов төнгө сәғәт өҫтәрҙә генә йоҡларға ята, сәғәт һигеҙҙә тора.
Шулай бер саҡ кис, Ольга Ивановна театрға йыйынып, аяҡлы көҙгө алдында торғанда, йоҡо бүлмәһенә фрак кейгән, аҡ галстук таҡҡан Д ы мов килеп инде. Ул мөләйем генә йылмайып, элеккесә ҡатынының күҙҙәренә туп-тура шат ҡа раны. Уның йөҙө балҡый ине.
— Мин бөгөн диссертация яҡланым, — тип тубыҡ башын һыйпай-һыйпай, ултырғысҡа ул тырҙы ул.
— Яҡланыңмы?
— Эйе! — тип көлдө Дымов. Әле һаман үҙе нә арты менән торған, сәстәрен төҙәткән ҡаты нының йөҙөн көҙгөнән күрергә тырышып, му йынын һуҙҙы. — Беләһеңме, миңә дөйөм патоло гия буйынса приват-доцентураны тәҡдим итеү- ҙәре бик ихтимал. Шулай тойола.
Ольга Ивановна уның шатлығын, тантана һын уртаҡлашһа, ул барыһын да: хәҙергеһен дә, киләсәген дә ғәфү итәсәк, бөтәһен дә онотасаҡ. Дымовтың бәхетле, нурлы йөҙөнән шул күре- 96
