Антон Чехов - Кәләш. Тәрж. Агиш Ғирфанов. - Өфө, 1987. - 264 бит. Страница 235.

кәҫ, ул йылмайып, ҡулъяулыҡ болғаны, хатта аяғында баҫып тороуынан уның, бик сирле бу­ лыуы һәм оҙаҡ йәшәй алмаҫы күренеп тора ине.

Надя үҙҙәренең ҡалаһына көн үҙәгендә ҡай­ тып етте. Ул вокзалдан йортона ҡайтҡанда, урамдар бик киң, ә әйҙәр бәләкәй, йәмшәйгән булып күренде; кешеләр күренмәне, бары тик ерән пальто кейгән, уйын ҡоралдары көйләүсе немец ҡына осраны. Өйҙә бөтә нәмәне саң ҡап­ лаған һымаҡ. Бик ҡартайған, элеккесә йыуан, йәмһеҙ өләсәһе Надяны ҡосаҡлап алды ла, битен уның иңбашына ҡуйып, айырыла алмайынса оҙаҡ иланы. Нина Ивановна ла ҡартайған, йәм­ һеҙләнгән, нисектер ябыҡҡан, ләкин ул һаман да элеккесә билен тартып быуған, бармаҡтарын­ да гәүһәрҙәр ялтырай ине.

— Ҡәҙерлем! — тине әсәһе, бөтә кәүҙәһе ме­ нән ҡалтырап.— Ҡәҙерлем минең!

Унан ултырып, өнһөҙ генә илап алдылар. Күренеп тора: өләсәһе лә, әсәһе лә үткәндәрҙең кире ҡайтмаҫлыҡ булып мәңгегә юғалғанын һи­ ҙәләр ине: йәмәғәт араһында тотҡан урын да юҡ, элекке дан да юҡ, ҡунаҡҡа саҡырырға хо­ ҡуҡ та юҡ; шулай була бит ул: еңел генә, ҡай­ ғы-хәсрәтһеҙ генә йәшәп ятҡанда, ҡапыл төнөн полиция килеп инә, тентеү яһай, ҡараһаң, йорт хужаһы аҡса туҙҙырған, документ яһаған,— ул саҡта мәңгегә хуш ҡайғы-хәсрәтһеҙ, еңел тор­ мош!

Н адя өҫкә күтәрелде, шул уҡ карауатын, аҡ, ябай пәрҙәле шул уҡ тәҙрәләрҙе, ә тәҙрәлә ҡо­ яшлы, шат тауышлы шул уҡ алма баҡсаһын күр­ ҙе. Ул үҙенең өҫтәлен тотоп ҡараны, уйланып ултырҙы. Ашты ла яҡшылап ашаны, тәмле, ҡу­ йы ҡаймаҡ менән сәй ҙә эсте, ләкин нимәлер ет­ мәй, бүлмәләрҙә бушлыҡ һиҙелә, түшәм дә тү­ 10* 235
Закрыть