тип ныҡышып мығырлай ул. — Башың өҙөлөп төшмәҫ.
Аня эйелеп иҫәнләшә, ысынлап та уның ба шы өҙөлөп төшмәй, ләкин ни тиклем ғазаплы был иҫәнләшеү. Ул ире теләгәндең бөтәһен дә үтәй һәм иренең тинтәк бер ҡыҙыҡайҙы алдаған шикелле алдауына үҙенә-үҙе асыулана. Ул уға кейәүгә тик аҡса өсөн генә сыҡты, ләкин хәҙер Ан яның аҡсаһы элеккегә ҡарағанда ла аҙыраҡ. Элек, исмаһам, атаһы уға егермешәр тинләп бул һа ла биреп тора ине, ә хәҙер уның бер тине лә юҡ. Йәшереп йәки һорап ала алмай, иренән ҡур ҡа, уның алдында ҡалтырап тора. Был кешенән ҡурҡыу тойғоһо уның күңелендә инде электән бирле йөрөй төҫлө. Ҡасандыр бала сағында, һәр саҡ ҡара болот кеүек йәки иҙеп китергә әҙер ләнгән локомотив шикелле, иң дәһшәтле, иң ҡур ҡыныс көс булып гимназия директоры күренә ине; икенсе шундай уҡ көс — ғали йәнәптәре; ғаиләлә уның тураһында һәр ваҡыт ҡурҡып һөй ләйҙәр ине; унан тағы тиҫтәләп вағыраҡ көстәр бар, һәм улар араһында ҡырылған мыйыҡлы, ҡаты ҡуллы, мәрхәмәтһеҙ гимназия уҡытыусы лары ине; хәҙер бына, ниһайәт, йөҙө менән хатта директорға оҡшаған ҡәтғи тәртипле Модест Алексеич. Был көстәр Аняның хыялында ба рыһы бергә ҡушылалар ҙа, ҡот осҡос ҙур бер аҡ айыуға әүерелеп, атаһы шикелле зәғиф, меҫ кен кешеләр өҫтөнә киләләр; ә Аня ҡаршы һүҙ әйтергә ҡурҡа, яһалма йылмая, үҙен тупаҫ ир- кәләгән, ҡотон осороп әүәләгән саҡтарында, ул рәхәт тапҡан булып ҡылана.
Үҙенең теңкәһенә тейгән ниндәйҙер бер бу рысын түләр өсөн, бары тик бер тапҡыр ғына Петр Леонтьич кейәүенән илле һум аҡса һорарға баҙнат итте, ләкин был уға ниндәй ғазап булды!
148
Аня эйелеп иҫәнләшә, ысынлап та уның ба шы өҙөлөп төшмәй, ләкин ни тиклем ғазаплы был иҫәнләшеү. Ул ире теләгәндең бөтәһен дә үтәй һәм иренең тинтәк бер ҡыҙыҡайҙы алдаған шикелле алдауына үҙенә-үҙе асыулана. Ул уға кейәүгә тик аҡса өсөн генә сыҡты, ләкин хәҙер Ан яның аҡсаһы элеккегә ҡарағанда ла аҙыраҡ. Элек, исмаһам, атаһы уға егермешәр тинләп бул һа ла биреп тора ине, ә хәҙер уның бер тине лә юҡ. Йәшереп йәки һорап ала алмай, иренән ҡур ҡа, уның алдында ҡалтырап тора. Был кешенән ҡурҡыу тойғоһо уның күңелендә инде электән бирле йөрөй төҫлө. Ҡасандыр бала сағында, һәр саҡ ҡара болот кеүек йәки иҙеп китергә әҙер ләнгән локомотив шикелле, иң дәһшәтле, иң ҡур ҡыныс көс булып гимназия директоры күренә ине; икенсе шундай уҡ көс — ғали йәнәптәре; ғаиләлә уның тураһында һәр ваҡыт ҡурҡып һөй ләйҙәр ине; унан тағы тиҫтәләп вағыраҡ көстәр бар, һәм улар араһында ҡырылған мыйыҡлы, ҡаты ҡуллы, мәрхәмәтһеҙ гимназия уҡытыусы лары ине; хәҙер бына, ниһайәт, йөҙө менән хатта директорға оҡшаған ҡәтғи тәртипле Модест Алексеич. Был көстәр Аняның хыялында ба рыһы бергә ҡушылалар ҙа, ҡот осҡос ҙур бер аҡ айыуға әүерелеп, атаһы шикелле зәғиф, меҫ кен кешеләр өҫтөнә киләләр; ә Аня ҡаршы һүҙ әйтергә ҡурҡа, яһалма йылмая, үҙен тупаҫ ир- кәләгән, ҡотон осороп әүәләгән саҡтарында, ул рәхәт тапҡан булып ҡылана.
Үҙенең теңкәһенә тейгән ниндәйҙер бер бу рысын түләр өсөн, бары тик бер тапҡыр ғына Петр Леонтьич кейәүенән илле һум аҡса һорарға баҙнат итте, ләкин был уға ниндәй ғазап булды!
148
